Displaced, 2007

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog vluchtten mijn grootouders vanuit het voormalige Joegoslavië naar Oostenrijk. Samen met andere vluchtelingen uit Kroatië, Slovenië en Oekraïne werden zij opgevangen in een ‘Displaced Persons Lager’. Pas tien jaar later, toen Nederland bereid was een contingent oud-vluchtelingen op te nemen, konden zij verder emigreren.

Ik raakte gefascineerd door deze geschiedenis, die niet alleen het leven van mijn familie had beïnvloed, maar dat van een groot aantal mensen. Ik wilde begrijpen wat het inhoudt om je vaderland noodgedwongen achter te moeten laten en in een vacuüm van onzekerheid terecht te komen.

In oude familiefoto’s ontdekte ik iets moois. Ik zag omhelzingen, handen die worden vastgehouden, een sterke onderlinge verbondenheid. Deze verbondenheid maakte voor mij invoelbaar wat ontheemding is.

Toen mijn grootvader in 2005 overleed, reflecteerden zijn spullen en interieur heel weinig van zijn Kroatische achtergrond. Het verlaten huis voelde als het eindpunt van deze geschiedenis.

In de foto-installatie Displaced heb ik beelden van deze specifieke geschiedenis gebruikt om een universeel verhaal over ontheemding te verbeelden. De installatie bestaat uit uitsneden van familiefoto’s, foto’s van het leeggehaalde huis van mijn grootvader en archieffoto’s van het Oostenrijkse ‘Displaced Persons Lager’.

EN

At the end of World War II my Croatian grandparents fled from former Yugoslavia to Austria. Together with other refugees from Croatia, Slovenia and the Ukraine, they were accommodated in a Displaced Persons Lager. Only ten years later my grandparents were able to emigrate further, when the Netherlands was capable of receiving a contingent of former refugees.

I became fascinated with this history, which had influenced not only the life of my family, but also the lives of a great number of other people. I wanted to understand what it meant to have to leave your own country, your own house. I wanted to be able to feel for myself that sense of being uprooted. Forced to leave your homeland only to land in a vacuum of uncertainty.

Although it was primarily the harrowing history of these people that I had in the back of my mind, I discovered something beautiful. In old family pictures of my grandparents I saw hands being held, embraces, the search for consolation and support. By people who were brought together by fate, and who became friends and later went their own way, in search of a new home. The way in which these people held fast to one another makes visible what being displaced is. Perhaps finding comfort in one another is the only thing that you can still do, and still want to do.

Although without my own personal and emotional bond this project could never have come into being, for me it is not only about this specific story. It is about a universal story which everyone can feel.

Displaced is a photo installation consisting of details of family photographs, photo's of my deceased grandfather's deserted house and archive photo's of the Displaced Persons Lager in Austria.